Als klein kind was ik niet zo sportief, maar wel beweeglijk. Ik ging zwemmen. Als tiener wilde ik ‘op’ tennis en jazzgym. Dat werd fitness met apparaten, keep fit, aerobics. Ik ging hardlopen.
Geleidelijk aan ontdekte ik andere vormen van beweging. Vormen waarin beweging en meditatie meer samengaan. Bewust bewegen.

Verschillende vormen van chi kung, wat yoga, do-in, stretching. Veel wandelen in de bergen en hier in de bossen. Uiteindelijk is nu Meridiaan Chi Kung een vorm die mij past. Omdat het fysiek zowel zacht als regelmatig uitdagend is en tegelijk iets wezenlijks in mij opent, verandert, ontwikkelt, en verbindt.

Wat maakt voor mij nu het verschil tussen bewust bewegen en gewoon bewegen?

Beweging wordt bewust als je met je aandacht in je lichaam bent.  Als zintuigen, ogen en oren bijvoorbeeld. niet alleen om zich heen zien en horen, maar voor een groot deel in jou samenkomen. Als één zintuig. Waar er niet meer zo’n onderscheid is tussen horen of zien. Als je gedachten niet alle kanten opvliegen maar rusten in je lijf.

Waar waarnemen (van buitenaf) verandert in ervaren (in jou).

Niet op zoek naar iets. Simpelweg ervaren wat een beweging met je doet. Er niet over na gaan denken.
En: genieten! Lichamen houden van bewegen. Ja eigenlijk toch wel álle lichamen. Toch, als je eerlijk bent? Ook al reageren sommige lijven soms met wat gesputter als een bepaalde beweging alweer lang geleden is.

Mijn lichaam vindt het heerlijk, het is vooral mijn brein dat me er regelmatig van weerhoudt en me al vroeg de computer laat aanzetten in plaats van eerst even buiten te bewegen. Terwijl ik die tijd er wél voor heb. Dus ja, ook voor bewust bewegen gebruik ik wel wat (maar héél wat minder, al heb ik dat echt moeten leren!) discipline, net als bij het hardlopen vroeger.

Ik ben door de bewust met beweging bezig te zijn anders gaan bewegen. Letterlijk en figuurlijk. Ik zit anders in mijn vel, ik loop langzamer en meer gezonken, om maar wat te noemen.
Daardoor kom ik ook anders over op anderen en heb ik een ander effect. Ik voel me ook meer verbonden met mijn omgeving, met mijn en de natuur.
Meer verbonden met de wijsheid en de diepte van mijn lichaam.

Met gewoon sporten veranderde er natuurlijk ook wel iets. Het was een lekkere manier om spanning af te reageren. En het was goed voor de spieren. Maar toch gebeurde alles het meest aan de buitenkant. En ik moest het alsmaar blijven doen om op peil te blijven. Omdat er niet iets wezenlijk, echt veranderde in de diepte.

En nu, nu ik steeds meer thuis ben op het pad van bewust bewegen, krijg ik ook wel weer zin om opnieuw te gaan hardlopen. Maar dan vanuit die zelfde kwaliteit als waarmee ik mijn chi kung doe. Met aandacht.

En IN de bossen in plaats van DOOR de bossen.